Omdat in dit bericht een hoop plaatsnamen worden genoemd, hier alvast een kaartje.
Vrijdagavond
Het podium was de afgelopen twee nachten de hemel boven ons hoofd, waar de poollichten hun dansvoorstelling opvoerden. Vrijdag nodigden Jolanda en Heimir mij uit (waarvoor nogmaals dank 
) om samen de TL-verlichting in de lucht te gaan bekijken. Dat we daarbij uit zouden komen in Þingvellir maakte het geheel nog extra bijzonder.
Ik had mijn statief wel meegenomen, maar kreeg het in het begin niet echt voor mekaar om fatsoenlijke foto’s te maken, dat ik die weer terug heb gelegd in de auto. Later lukte het wel, maar toen was de sluitertijd van 4 seconden toch iets teveel voor mijn van de kou verstijfde handen
Ach ja, het zou toch ‘maar’ lage intensiteit hebben en de nacht erna zou het allemaal nog veel beter worden, zo was de gedachte. Generale repetitie op technisch gebied mislukt, maar in de lucht gebeurde nog voldoende om er gewoon van te genieten zonder plaatjes te schieten.
We kregen het toch wel een beetje koud en rond tien uur kwamen we aan bij hotel Valhöll (ja, we hadden Walhalla bereikt) aan het meer Þingvallavatn. Hier wilden we graag wat warms drinken, maar het aanpalende café was al lang en breed dicht. Met veel aarzelen besloten we dat we de toerist gingen uithangen en mochten we bijna als vanzelfsprekend koffie drinken.
Opgewarmd en wel gingen we weer naar buiten waar nog steeds vele strepen en vegen de lucht groen kleurden. In dit absoluut donkere gebied waar het overdag al niet makkelijk is om de weg te vinden moesten we nu de weg terugvinden naar de auto…
Nu zijn er ook nog van die leuke scheuren in de grond met erg koud water die je gewoon niet ziet, dus het was al een hele toer om gewoon op het pad te blijven en geen rare dingen te doen. Spannend
We bereikten de auto en waren weer goed en wel onderweg met gave muziek op de radio (Beach Boys en andere 50s en 60s), toen Heimir bijna besloot om nog even langs Geysir te rijden… Maar die omweg van 60 kilometer voor het zien (of juist niet zien) van een geiser in het donker was toch iets te veel voor ons
Dus het werd direct via de andere kant van het meer via Selfoss, waar we nog een hotdog naar binnen duwden (með öllu… maar hier krijg je naast de verse en gebakken uitjes, de remoulade, de ketchup en de mosterd er óók nog rode kool en augurk bij) en over de lavavelden terug naar Reykjavík.
De foto’s van vrijdag, niet echt geweldig.
Highlands, ohnee, toch maar niet
Eigenlijk hadden we voor dit weekend een tour gepland die ons dwars door het binnenland richting Akureyri zou brengen. We zouden met een 4×4 jeep (IJslanders noemen zo’n trip een jeppiferð) gaan en alles zag er goed uit. Als je echter aan IJslanders vraagt hoe of wat, is het antwoord eerder ‘in oktober door de highlands? zijn jullie gek?’ dan dat ze echt informatie geven
Goed, geen highlands dan, Landmannalaugar moet wel een mooie plek zijn, zeker als er al wat sneeuw ligt en als je er dan poollicht bij krijgt wordt het vast allemaal nog leuker. Vier dagen vóór gepland vertrek (wat gisteren zou zijn geweest): Vrijwel alle highland wegen van het land gesloten. Oh… Hmm… Nouja, dan maar wat anders
Zaterdag
Dat andere werd een dag naar Snæfellsnes, waar we in de avond hoopten weer poollicht te kunnen vangen. Nu waren ook Luba en Uller (die op bezoek is bij Luba) erbij, die ook zouden meegaan naar de highlands en nu ook het hele weekend vrij hadden.
De lunch nuttigden we vanaf een tafel gemaakt van het huis van huldufólk (verborgen volk, te verwarren met elfen, maar dat zijn ze niet), oftewel een steen die toevallig redelijk plat was aan de bovenkant.
En weer verder! We moeten de gletscher wel bereiken voordat het donker wordt, wat ook steeds vroeger is. Dat lukte ook nog net. Niet dat we ook maar een beetje in de buurt van het ijs kwamen, maar sneeuw heb ik dit jaar al in mijn handen gehad!
We rijden nog even naar Hellnar, waar het zeewater en een lavastroom bij elkaar kwamen en stenen in heel bizarre vormen hebben gevormd. Als we ná even in een piepklein cafétje aan het water, waar wij de enige gasten waren, koffie en warme chocolade drinken weer naar buiten komen, is de show al zonder ons begonnen.
Ik schrijf hier niet veel meer bij, er valt niks te beschrijven, behalve ik nu weet dat de nummers Takk… en Glósóli van Sigur Rós muziek-geworden aurora zijn.
De foto’s van zaterdag, wél iets bijzonders, première daverend succes! 
Dank U, meneer Canon en Nikon, voor het in het studentenbudget brengen van de digitale spiegelreflex camera.
Naast de kleurige show in de lucht hebben we nu ook wat geleerd over het uitgaansleven in stadjes als Ólafsvík en Grundarfjörður… Jeugd hangt rond op straat. Punt
Mijn excuses voor deze lange post, maar er is zo ongelooflijk veel te vertellen en te laten zien…
