Christian in IJsland

De reis begon al goed toen we te horen kregen dat de vlucht wegens technische problemen een half uur vertraagd was. Toen we om 14:00 eigenlijk zouden gaan boarden, bleek het problematische onderdeel nog steeds defect te zijn en een reserve-onderdeel was niet beschikbaar. De vlucht werd uitgesteld tot 17:00.

Om 16:30 konden we daadwerkelijk aan boord en het reserve-onderdeel, een component uit het radar-subsysteem, moest nog steeds worden gemonteerd. Dit werd namelijk uit Londen overgevlogen en dat vliegtuig was nog niet gearriveerd.

We vertrokken eindelijk om 17:00 en na een heel rustige vlucht van zo’n drie uur met onderweg nog een aflevering Top Gear via een van de in-flight entertainment-kanalen kwamen we om 18:07 (GMT) eindelijk aan op Keflavík. We waren het enige vliegtuig aan de pier en de bagage was dan ook vlot binnen. Binnen een half uur reden we in de flybus door een maanlandschap naar Reykjavík alwaar mijn “RU Buddy” Salóme Ingólfsdóttir (SI) ons al opwachtte om ons naar onze slaapplaatsen te brengen.

Even een beetje over het Buddy gebeuren. De RU vraagt aan al haar 2000 studenten (veel he ) of ze de internationale bezoekers wegwijs willen maken in het land, de stad en de studie. Ze doen dit vrijwillig en het is natuurlijk een hele leuke manier om al snel kennis te maken met hetgeen je te wachten staat.

Goed, we werden door m’n tante Krysia naar Schiphol gebracht in een VW Golf en de bagage pastte er nét in. SI heeft een Polo, dus dat ging niet passen. Ze bracht eerst m’n ouders naar hun hotel en kwam toen terug om mij op te pikken. Dit gaf mij de mogelijkheid om de voor mij eerste papieren versie van de Reykjavík Grapevine eens te bekijken. Hierna bleek dat de RU daadwerkelijk voor de missende vier dagen een kamer had geregeld, terwijl dat allang door mijzelf was geregeld. SI wilde me daarom naar een heel ander adres (een guesthouse in Frakkastígur, midden in de oude binnenstad en heel erg dichtbij Hallgrímskirkja) brengen dan ik dacht dat ik zou wonen.

Maargoed, dat probleem was snel opgelost en we reden al vlug naar Sogavegur in een buitenwijk van Reykjavík (zelf noemen ze het liever een suburb) waar ik werd geconfronteerd met een piepklein kamertje. Dat was een beetje teleurstellend, maar gelukkig was er nog een grotere kamer vrij die ik voor iets meer ook kon nemen. Dus zodoende heb ik nu een lekker ruime kamer, helaas zonder internet-aansluiting.

Mijn ervaring met mensen is dat ze als je ze persoonlijk spreekt erg enthousiast zijn. Vooral Kristín Hulda Sverrisdóttir van de RU was erg enthousiast om ons wat interessante tips te geven voor excursies in het land. Hieronder een foto van het universiteitsgebouw, links aan de overkant van de straat (niet op de foto) hebben ze nu wegens plaatsgebrek een gebouw gehuurd van de krant Morgunblaðið. In dat gebouw zal ik vanaf volgende maand aan het werk gaan.

Meer foto’s op photos.luijten.org.