Een van die dingen die bij een onbekende cultuur horen zijn de eetgewoonten. Elk land heeft zo z’n producten die je nergens anders kan krijgen. IJslands nationale zuivelproduct heet Skyr, elke oudere huisvrouw kan het maken, al is het nogal een hoop werk. Daarom is het lange tijd (lees: gedurende de jachtige periode na de tweede wereldoorlog toen de Amerikanen hier de boel kwamen ophaasten) in ongebruik geraakt, maar op een gegeven moment kwam de vraag toch weer terug en zijn een aantal zuivelproducenten het industrieel gaan produceren.

Met een hippe uitstraling en marketing gericht op het terug-naar-de-natuur-gevoel zijn er nu portieverpakkingen en halve liter bakken met verschillende smaken (maar ook naturel), zoals bosbessen, abrikozen, appel, ja zelfs passievrucht, bananasplit en cappucino. Elke portieverpakking komt, heel slim, met een uitklapbaar lepeltje (die wel wat beter zijn dan het gemiddelde ijslepeltje trouwens), dus alleen een bakje kopen is genoeg. Over het afval zwijgen we dan maar weer even.

Awel, het is een gezonde snack en dat hebben jongeren al vrij snel doorgehad dus het is nu hip om skyr te eten.

Heel leuk allemaal, maar wat is het nou? Naturel skyr wordt gemaakt met afgeroomde melk en een aantal bacteriën. De melk wordt verhit tot 90-100ºC, waardoor alle bacteriën, behalve de voor skyr benodigde bacteriën, dood gaan. Vervolgens koelt men het af tot rond de 40º om het op die temperatuur een aantal uren te laten “uitharden”, hier wordt dan een deel skyr bij gedaan (recursief!) en hierdoor ontstaat dan een soort hele verse kaas. Het vocht wat hieruit komt, de wei, wordt afgegoten en de warme skyr wordt snel afgekoeld en nog zo’n 24 uur op die temperatuur gehouden.

Nou, dat is dus skyr in een technisch verhaal, de rest is vrij eenvoudig, het is lekker, het is gezond en een tikkeltje verslavend

Andere IJslandse nationale producten zijn hardfiskur - aan houten frames opgehangen in de lucht gedroogde witvis, hákarl - haai die meer dan 2 maanden “ingegraven” is geweest en daardoor niet meer giftig, maar wel “rot” is, brennivín - uit aardappelen gedestilleerde schnapps en verder kan blijkbaar elk deel van een schaap gegeten worden.

Ik heb voorlopig alleen ervaring met eerstgenoemde, was op zich best aardig, alleen had ik er wel wat bij moeten drinken want het is nogal droog en gaat erg irritant tussen je tanden zitten Hákarl is schijnbaar een excuus om brennivín te kunnen drinken en hersenen en testikels van een schaap trekken me nou niet zo bijzonder, dus die mogen ze lekker zelf houden.

Nu ja, in plaats van streng gereguleerde walvisvangst “strikt voor onderzoek” zal het vanaf dit jaar weer toegestaan zijn commercieel op walvis te jagen onder het motto, ‘het zijn er inmiddels toch wel weer genoeg en we doen zuinig aan’.

Dat mag dan wel zo zijn, de commerciële walvisvangst gaat, wat ik erover heb gelezen, een stuk minder netjes met de dieren om dan de schepen die onder de noemer onderzoek de zwemmende zoogdieren vangen. Plus dat het dan zeker niet beperkt zal zijn tot 50 of 60 per jaar zoals nu het geval is.

Mja, nee, zo smaakt die walvis van vorige week natuurlijk wel even heel anders.

Link naar Reykjavík Grapevine artikel

Alsof het niets is stamp ik de websites uit de grond

Dit keer is het een overzicht hoe m’n project verloopt, wat ik precies ga doen en uiteindelijk kan je er later ook een demonstratie op te zien krijgen. Om te voorkomen dat op deze pagina’s een al te technisch verhaal komt te staan, plus om het overzicht een beetje te houden vind je de projectpagina op http://nemendur.ru.is/christian06/ (waarschuwing, technisch gebrabbel!).

…nu ga ik proberen orde te scheppen.

Vanaf afgelopen donderdag toen ik naar Egilsborg verhuisd ben tot vandaag was het een behoorlijke chaos. Rondrennen, dingen hier, dingen daar, toch nog wat vergeten, nog snel iets kopen…

Woensdagavond had ik al m’n spullen al ingepakt in koffers en alleen de spullen die ik donderdag nog nodig zou hebben op Sogavegur lagen nog rond. Daarom was ik al vrij snel klaar met mezelf klaarmaken om te vertrekken. Twee keer op en neer rijden met de bus was genoeg om alles van de ene naar de andere kamer te brengen. Het was ook écht genoeg, want nog een keer had ik niet getrokken. Ik heb afscheid genomen van Guðmundur en Renata, vond het een enorm fijn huis en als het niet zo afgelegen had gelegen en wel een internetverbinding had gehad had ik graag langer gebleven.

In Egilsborg was het nog een komen en gaan van toeristen, ik was de eerste student en werd maar even weggestopt op een zolderkamertje.

Nou ja, kon ik wel even hebben voor een paar dagen. Probleem is dat je je rotzooi ook gewoon laat liggen omdat het toch maar voor 2 nachten zou zijn. 2 werden er 3 en 3 werden er 4… Ach ja, het belangrijkste was dat ik intussen wel op m’n definitieve kamer zit.

Tussen al dit gedoe zat op vrijdag ook nog een barbecue bij een van de taalcursus-studenten thuis, ver buiten de stad. Een heel erg gezellige avond en ook de poging tot uitgaan was wel aardig; bij Sirkus binnen proberen te komen terwijl net Björk arriveert… Nja, dus niet. Achteraf hoor ik dat er twee daadwerkelijk nog binnen gekomen zijn en daar de stomdronken zangeres tegenkwamen. Misschien maar goed dat ik niet ook binnen ben gegaan Gelukkig hadden we ook nog een IJslandse bij die het op heerlijke wijze weet te ontnuchteren, mooie overeenkomst met de nuchtere Nederlander. Ik mag dat wel.
Zaterdag maar eens lekker niets gedaan, beetje wat spulletjes halen, verder niks.

Zondag weer even toerist gespeeld en per bus afgereisd naar Bláa Lonið, in het Engels beter bekend als de Blue Lagoon, een kunstmatig aangelegd geothermisch zwembad midden in de lavavelden met water verrijkt met silicaten waardoor het goed is voor de huid, in het bijzonder voor psoriasys-patienten. Hoewel het natuurlijk toeristen-attractie nummer 1 is (misschien gedeeld eerste met de “Golden Circle”), valt het erg op dat het seizoen afgelopen is: Je hoort meer IJslands dan andere talen. Ik vond het heerlijk, binnen enkele minuten ben je volledig ontspannen.

’s Avonds kreeg ik een snelle introductie 7th Sea RPG en rond twaalf uur was het tijd om m’n bezoek op te halen vanaf de BSÍ bus terminal; m’n oom bezoekt me een weekje.
Maandag dan de eerste échte werkdag (ja, ik weet niet zo goed hoeveel ik er nog ga krijgen), maar dat was dan echt een volledige dag van begin tot eind en eindelijk een redelijk normale dag.

En tot slot vandaag, eindelijk op m’n definitieve kamer. Het is niet enorm, maar het is zeker voldoende en al helemaal beter dan zo’n hok recht onder het dak. Ook gelijk van de gelegenheid gebruikgemaakt om de router even te “hacken” en fatsoenlijk te configureren. Dat weet de rest nog niet, maar dat komt morgen wel.

Vanavond nodigde m’n oom me ter diner uit. Nou, het is niet goedkoop om iets te eten in een restaurant… Wel lekker trouwens; gerookte papagaaiduikerborst vooraf (stel je je iets als carpaccio voor, maar dan met reepjes ipv plakjes), walvis pepersteak (mals!) en skyr brulée (wow, dat is echt lekker!) als toetje.

In IJsland betaal je eigenlijk alles met je credit card, tot aan de pylsa (hotdog) van de kraam op straat aan toe. Ik heb zelfs IJslanders gezien met een portomonnee zonder geld-vak. Ikzelf merk ook dat ik langzaamaan steeds meer met plastic betaal, omdat het gewoonweg handiger is. Het kleingeld is groot, lomp, zwaar en doordat ze niet het 1, 2, 5 systeem gebruiken maar alleen 1 en 5 heb je steeds enorm veel munten in je portomonnee zitten (dus 4 kr. is vier muntjes van 1 kr. in plaats van 2 van 2 zoals je in Nederland zou hebben).

Kun je je voorstellen hoe raar ik opkeek toen ik vandaag op de BN/DeStem site keek dat Super De Boer Pollemans is begonnen met een proef om met credit card te kunnen betalen…

Proef Super De Boer: betalen met creditcard

Door Cyril Rosman

Maandag 4 september 2006 - ROOSENDAAL – Binnenkort kunnen klanten in zo’n vijftien supermarkten in West-Brabant betalen met hun creditcard.

Volgens supermarktbaas Jan Pollemans en creditcardmaatschappij Visa is dat een primeur voor Nederland.

Pollemans geeft in zijn Roosendaalse Super De Boer klanten sinds twee maanden de mogelijkheid met een creditcard te betalen. De proef wordt begin oktober uitgebreid naar zo’n vijftien andere Super De Boers in de regio’s Breda en Bergen op Zoom. „Als de proef slaagt, zal het wel landelijk worden overgenomen, denk ik“, zegt Pollemans.

Boem, en daar heb je opeens die culture shock, maar dan in de andere richting… Omdat ik de kaart pas net voor m’n vertrek heb aangevraagd en daarvoor er nooit op gelet had of je ermee kan betalen, had ik gewoonweg niet door dat het in Nederland eigenlijk niet gebruikelijk is.

IJsland ging massaal aan de credit card toen in de jaren 70 de lonen stagneerden en de prijzen bleven stijgen. Omdat de Kerst eraan kwam en veel gezinnen vrijwel zeker geen feestelijke maaltijd zouden kunnen serveren kwam de introductie door Visa als een godsgeschenk en ze bleven maar spullen kopen… Totdat natuurlijk in februari de rekening kwam en die dure lamsbouten wel heel erg hard aankwamen. Maargoed, het gemak van de kaart had zich toen al bewezen en sindsdien is het gebruik nooit meer afgenomen. Er is nu eigenlijk geen plek meer te vinden waar je niet met credit card kan betalen.

Gefeliciteerd!

De taalcursus is afgelopen en ik had wel het idee dat iedereen dat wel jammer vond. Het resultaat was een in mijn ogen gezellig (ja, die Nederlandse gezelligheid toch) feestje met veel pizza, zelf meegebrachte dranken, muziek en variaties op het spelletje hints.

Om 23:30 moesten we de feestruimte (hoe vaak ik toch niet ‘goh, dat zou een leuk appartement kunnen zijn’ heb gehoord… en terecht) verlaten, maar niet iedereen had zin om direct naar huis te gaan. Meer foto’s vind je weer op de bekende plek.

We zijn daarom nog maar een beetje door de stad gelopen waar de café’s op donderdag om 1 uur moeten sluiten. Erg lang doorzakken werd het dus ook niet, maar dat is ook niet erg want de volgende dag moest er weer vroeg gewerkt worden.De eerste dag werken vanuit m’n nieuwe kamer: Om 7 uur klaarwakker, om 8:10 stond ik al op de universiteit… Dit had ik de hele maand nog niet meegemaakt. Gelukkig kon ik nog even uitrusten, want het netwerk lag eruit.

Wel, toen kreeg ik rond een uur of 4 twee mooie foto’s in m’n mail van m’n nichtje en inmiddels dus aangetrouwde neef. Die zijn nu waarschijnlijk druk bezig met feesten en dat is wat ik zometeen ook ga doen. Chantal, Remon, ik wens jullie heel veel geluk samen! Ik vind het jammer dat ik jullie bruiloft moest missen.

Er staat Uurtje IJsland, maar dat is het niet. Ik kan het eigenlijk ook gewoon niet categoriseren. Het is gewoon een verzameling muziek die ik kan waarderen, uit verschillende genres en stromingen.

1. Einóma (.is) - En Route
2. Dungen (.se) - Panda
3. Efterklang (.dk) - Chapter 6
4. Hilmar Örn Hilmarsson (.is) - Litbriði
5. Yann Tiersen (.fr) - The Deutsch Mark is Coming
6. Under Byen (.dk) - Af Samme Stof som Stof
7. Howard Shore (.us) - The Passing of the Elves
8. The Gathering (.nl) - Solace
9. The Album Leaf (.us) - Eastern Glow
10. Dungen (.se) - Sol och Regn
11. Gingerbread Patriots (.us) - Blood Beetle
12. Amiina (.is) - Bláskjár
13. Yann Tiersen (.fr) - Comptine d’un Autre Été
14. Nightwish (.fi) - Dead Boy’s Poem
15. Sigur Rós (.is) - Dögun
16. Sigur Rós (.is) - Hún Jörð

Directe download: (AAC | MP3)

Nou, IJsland doet z’n naam de eerste keer een klein beetje eer aan. Vannacht hadden we de eerste nachtvorst, heb al wat mensen het ijs van hun auto’s zien krabben en momenteel komt het kwik niet veel hoger dan 7 graden.

Dat was wel even fris toen ik vanmorgen buiten langs Miklabraut op de bus stond te wachten. Tegenover de koude lucht staat dan wel een onbewolkte hemel, en dus veel zon: Gewoon in de zon gaan staan en je hebt het niet koud.

Bij Egilsborg zijn ze zo vriendelijk om me een dagje eerder te laten aankomen, zodat de verhuizing iets minder problematisch verloopt dan in eerste instantie gedacht. Het komt dus op z’n IJslands alweer een keer goed

Schijnbaar heeft iemand bedacht dat er een Blog Day nodig is en deze staat nu voor morgen op het program. Het idee erachter is om te vieren dat we vrij zijn om weblogs te schrijven en te lezen én natuurlijk als signaal aan de landen waar dit niet zomaar gaat, zoals in China waar de overheid sites als Blogger en Blogspot blokkeert. Morgen is tevens het einde van de taalcursus, dus ik zal eens zien of ik daar een wat langer verhaal over weet te schrijven om het af te sluiten.

Ja, ik weet het, die cultuurnacht is al een week geleden, maar ik heb vernomen dat er klachten zijn dat ik te weinig schrijf, dus krijgen jullie het nu alsnog tegoed.

Wel, de cultuurnacht, die helemaal niet ’s nachts is (IJslandse humor ofzo, geen idee) maar ’s ochtends rond 9:00 begon met de Reykjavíkur Maraþon en om 22:30 eindigde met vuurwerk. Daar tussenin was in de stad vanalles te doen en dat was zo veel, dat je vaak niet eens doorhad dat ergens iets te doen was. De binnenstad was echt afgeladen vol, ik weet de precieze cijfers van dit jaar niet, maar vorig jaar waren er rond 100.000 mensen op de been; een derde van de bevolking van heel IJsland, oftewel tweederde van de agglomeratie Reykjavík!

In de stad waren podia opgebouwd en daar speelden bekende en minder bekende lokale en internationale groepen, zoals hierboven Hugsýki (categorie minder bekende lokale groepen ).

IJslanders zijn songfestival-gek en als de Litouwense inzending LT United van afgelopen editie komt optreden staat het complete plein vol. Toegegeven, het was wel aardig om te zien, maar dat was meer omdat het zo’n belachelijk optreden was dan dat het echt goede muziek was

Het vuurwerk werd vanaf een schip van de kustwacht afgeschoten en heel de kade stond vol mensen die na het vuurwerk weer allemaal terug de stad in moesten wat resulteerde in een aanhoudende mensenmassa die zich langzaam een weg weet te banen terug richting kroegen en clubs.

We bleven zelf nog even hangen in de voortuin van het IJslandse equivalent van het Catshuys… Ja, dat kan hier nog gewoon en nee, er kijkt niemand van op (sterker nog, we waren zeker niet de enigen).

Het zou na 22:30 nog lang onrustig blijven in de stad, ikzelf hield het rond half 3 voor gezien. Natuurlijk heb ik ook weer wat foto’s niet in dit berichtje kunnen zetten.