De avonden zijn deze week goed gevuld! Deze week staat namelijk in het teken van Reykjavík International Film Festival. Het is een hele toer om films uit te zoeken die je wil zien en dan ook nog zien in te passen in je normale schema én ook nog een klein beetje op de centjes te letten!
Gisteren heb ik de eerste twee uit een serie van 8 gezien: Princess en Böse Zellen (2003).
Princess is een film van de hand van Anders Morgenthaler, wellicht bekend van Wulffmorgenthaler, een Deens komisch duo. Deze film is echter allesbehalve komisch en vertelt het verhaal van een man die samen met het dochtertje van z’n zus wraak neemt op de dood van diezelfde zus. Erg mooi gemaakt. Leuk is ook de afwisseling tussen animatie en live actie.
Böse Zellen is een Oostenrijkse film van Barbara Albert. In de catalogus werd de film vergeleken met Magnolia, maar dat moet je maar met een flinke korrel zout nemen. Ja, het gaat over relaties tussen relaties tussen mensen en daar houdt de vergelijking op… Er komen geen kikkers voor in deze film 
Ondanks het gemis van deze amfibieën is het zeker de moeite van het kijken waard. Omdat het een Oostenrijkse film is had ik ondanks aardige kennis van het Duits toch af en toe de ondertitels nodig om het te kunnen volgen. Er zat wel aardig wat seks in die de film wat mij betreft helemaal niet nodig had.
Of dat in Oostenrijkse films net zo gewoon is als in Nederlandse ga ik morgen zien, want dan staan Fallen en Nordrand (1999) op het programma. Beide ook van Barbara Albert.
Op woensdag is het dan weer de beurt aan de Deense cinema met En Soap. Donderdag heb ik even rust (ironisch dat dát thuis nou juist de traditionele filmavond is) en op vrijdag is eindelijk de eerste IJslandse film aan de beurt, Reiði guðanna die dan de première beleeft… Oh, misschien maar alvast een kaartje halen dan Zou wel eens druk kunnen worden…
Het is in feite een making-of van Beowulf & Grendel, op een iets andere manier dan het promotionele praatje wat je van making-ofs gewend bent. De regisseur van Beowulf & Grendel wilde per se in IJsland de film opnemen en daarbij ging vanalles mis, financieel, maar bovenal meteorologisch. Schijnbaar was het geen pretje om hier die film te draaien. Wel, dat heeft uiteindelijk deze film, ‘Wrath of Gods’ opgeleverd.
Zaterdag staat een excursie met de uitwisselingsstudenten richting Borgarnes en bijbehorende Borgarfjörður op het programma en ’s avonds duik ik de bios weer in
Act Normal is gewoon een film die over een periode van 12 jaar is geschoten en laat de ontwikkeling van gewoon een man zien. En het is een IJslandse productie.
Om het af te leren is er zondag nog een Deense film Drømmen en om 22:30 sluit het festival af met Electroma, een muziekfilm van Daft Punk (’Around the World’ en ‘One More Time’).
Misschien wil er wat over de titel van deze post gezegd worden. Vooruit dan maar. IJslanders vinden het leuk om voor alles een eigen woord te hebben. Desnoods bouwen ze nieuwe woorden van oude.
Alþjóðleg is internationaal, letterlijk ‘van alle volkeren’. Kvikmyndahátíð is filmfestival, mynd is beeld, kvikmynd is een snelle opeenvolging van beeldjes (dat noemen wij dus film) en een hátíð is een ‘hoge tijd’, feestelijkheid, festival. Nja, í kan je zelf wel bedenken. Reykjavík betekent letterlijk ‘rokerige baai’ en daar hangt een lang verhaal aan vast wat ik misschien zelfs al eens verteld heb. Laten we zeggen dat het met heet water, zwavel, vulkanen en Ingólfur Arnarson te maken heeft.
Geschreven door Christian
Categorieën:
Cultuur
