Dit artikel heb ik op verzoek geschreven voor de novemberuitgave (een jubileumnummer zelfs!) van about:blank, e-zine voor webloggers, door webloggers:

Mijn eerste contact met IJsland had ik begin 2005: de muziek van Sigur Rós deed iets met me, het raakte me heel erg direct en ik raakte geïntrigeerd door het land en de mensen. Ik verlangde er steeds meer naar om daar eens mijn voeten aan de grond te zetten. Ik denk dat bij velen hun reiswens naar eender welke bestemming ongeveer zo ontstaat.

Was je een paar jaar geleden nog afhankelijk wat gidsen als Lonely Planet voor clichés over een land te melden hadden, kan je na de weblogrevolutie die ook in IJsland heeft huisgehouden, genoeg “menselijks” vinden. Maar eerst beslissen, vakantie of studie-gerelateerd? Vakantie is leuk, maar toch mis je vaak de mensen erdoor.

Dus langer blijven. Wat zijn de mogelijkheden? Even de blogosphere raadplegen. Ik vond een IJslander die naar België is gekomen. Niet helemaal wat ik zocht, maar toch, het is een IJslander, maar even blijven volgen, zo’n feed staat niet in de weg. In die tijd schreef hij nog in het Engels en soms in het Vlaams.

Verder zoeken, ik vind The Iceland Weather Report, wat natuurlijk altijd handig is als je wilt weten wat het weer is. De schrijfster - meestal schrijvend in derde peroon - is toen ze nog erg jong was uit IJsland vertrokken en heeft op verschillende plaatsen in de wereld gewoond en is een aantal jaren geleden weer teruggekeerd. Het weblog is een uitstekende bron van onmisbare culturele trivia, maar nog steeds niet wat ik écht nodig had.

In The Iceland Report schrijft Jared Bibler uit Boston zijn ervaringen als útlendingur (wat in het IJslands ongeveer de betekenis van allochtoon bij ons heeft, een “gewone” buitenlander is een erlendingur) zo ongeveer vanaf het moment dat hij zich in IJsland vestigde: in 2004. Ja, uiteindelijk iemand gevonden die ongeveer hetzelfde van plan was. Alleen nam hij ‘voor langere tijd’ wel iets ruimer. Nou ja, des te langer heb ik er plezier van.

Vele maanden gaan voorbij, ik ben bezig met mijn eigen voorbereidingen om die kant op te gaan en uiteindelijk is het dan een keer zo ver: vanaf eind juli van dit jaar sta ik met m’n voeten op lavagrond. Om de familie thuis op de hoogte te houden stuurde je vroeger elke maand een mailtje en nog langer geleden schreven we brieven, tegenwoordig open je bijna vanzelfsprekend een weblog: Christian in IJsland.

Dat ik niet de enige ben met zo’n voor de hand liggend idee blijkt al vrij snel na aankomst, Jolanda, Luba, Anne en Koosje zijn alleen nog maar degenen waarvan ik wéét dat ze het thuisfront via de het wereldwijde web op de hoogte houden.

IJslands is niet echt een taal die je je even eigen maakt. Een van de problemen die je tegenkomt is dan ook hoe op de hoogte te blijven van wat er om je heen gebeurt. Thuis sta je er nooit bij stil, maar er is dus helemaal geen Engelstalige krant en er is ook geen Engelstalig journaal op de televisie. Zo ook in IJsland niet. Natuurlijk, als je wilt inburgeren zul je de taal moeten beheersen, maar wat doe je tót die tijd?

Via eerdergenoemde weblogs kwam ik een klein beetje het nieuws van de dag te weten, maar pas met sites als de Grapevine en Iceland Review kwam het lokale nieuws echt iets dichterbij. Het blijft echter toch behelpen.

Echte IJslandse bloggers heb ik niet in m’n reader staan, om de eenvoudige reden dat ze voor een groot deel in het IJslands schrijven. Daaruit maak ik op dat ze ook geen behoefte hebben aan een internationaal publiek. We zijn maar met z’n 300.000 op deze ijsklont, tweederde daarvan leeft in de omgeving van Reykjavík en dat is het publiek waarvoor ze schrijven.

Ik kan wel een inschatting maken van wie deze bloggers zijn, je komt ze in het wild namelijk vooral in café’s tegen, ieder een eigen tafeltje met de laptop erop, vaak nog aangevuld met webcam en headset, gebruikmakend van de gratis WiFi (iets wat overigens wordt aangemoedigd vanuit de regering).

Als ze niet bloggen via de laptop, dan wordt een foto of filmpje uit het mobieltje via MMS op de blog gezet. Gadget-freaks zijn het wel, stuk voor stuk en ook de ouderen doen hier lekker aan mee. Heb je een nieuw product te verkopen, probeer het in IJsland aan de man te brengen; lukt het hier niet, dan lukt het nergens.

Toen IJsland 60 jaar geleden besloot (of eigenlijk dat er door de Amerikanen voor ze besloten werd) dat ze mee wilden doen aan de vaart der volkeren hebben ze een enorme inhaalslag gemaakt. Hun poging daartoe was erg succesvol, waardoor ze elke achterstand die ze hadden ruimschoots hebben ingehaald.

Op de een of andere manier hebben ze het echter niet meer voor elkaar gekregen om weer in een normaal tempo te innoveren en nu kijkt IJsland achterom naar óns waar wij toch blijven met Fiber-to-the-Home, methaan- en waterstof-tankstations, enorme hoeveelheden duurzame energie, schone lucht (je vindt misschien 100 schoorstenen in het hele land).

Natuurlijk mag ik daarbij niet negeren dat wij IJsland een beetje raar aankijken op hun beleid op het gebied van de walvisjacht. Ook binnen IJsland groeit in de laatste dagen de kritiek (let wel, pas ruim ná het besluit dat de commerciële jacht weer toegestaan wordt).

Al met al een geweldige ervaring. Ik kan iedereen aanraden die de kans geboden wordt (lees: vrijwel iedere scholier en student) om een periode binnen zijn of haar studie in het buitenland door te brengen dat zeker te doen én erover te bloggen!

Reacties

Tof :)

Categorieën